https://cdn1.ntv.com.tr/gorsel/turkiye/ataturkun-cocuk-sevgisi/ataturkun-cocuk-sevgisi,mN2Smve2GUq7S5Itosa-Sw.jpg?w=960&mode=max&v=20110423123235000 ## Gazi'den Çocuklara Hediye ---- Bayramdır 23 Nisan. Gazi Mustafa Kemal'den bir armağandır. Ulusal değil evrenseldir mesajı. Sadece çocukları neşelendirmekle kalmaz bize de umut olur, karnaval olur. Atamızı anmak bize bir huzurdur. Her ne kadar eskisi kadar bu özellik kalmasa da 23 Nisan ben de bu hisleri doğuruyor Tarihin şık duruşu bile yetiyor aslında. Karizmatik bir kere. Anlatmaya kalksam bu hediyenin büyüklüğünü tarif edemem. Ama kısaca benim için, vatanım için özgürlük kokar bu hediye... ## Bana Dair -------- Henüz 3. sınıftayken, 23 nisan etkinlikleri için seçilen bir sunucu olmuştum. Ufacık boyumla kürsünün arkasına gizlenmiş yükseklik sayesinde görünebiliyordum. Yaşıtlarıma göre oldukça küçüktüm. Zaten hala kimlik soruyorlar bir yere gittiğimde. Küçükken de başıma bir şey gelecek korkusunu taşıyor olmalıyım ki elimde kağıt olacağını bilsem de akışı ezberlemiştim. Yapmakla yükümlü olduğum şey de, "İşte karşınızda Ahmet arkadaşımız, 23 Nisan ile ilgili şiirini okuyacak." gibi basit cümleleri anons etmekti. Tabi ben sunuşlarımla tüm herkesin kontrolüm altında olacağını sanıyordum; bana kalırsa oldu da zaten. Sanki gerçekten herkes kontrolüm altındaydı. Birilerini kontrol altına almak için önce bir şeyler yapmak gerek tabi. Herkes gibi benim de bunu yapmaya ihtiyacım vardı. Ama yapamadım. Her ne kadar sırayı ve kişileri ezberlemiş olsam da kağıtların olmadığını fark edince sırası gelen arkadaşımın adını unuttum heyecandan. Sonra da panikleyerek programın tümünü hafızamdan çıkardım. Program bitiminde soran bakışlara tabi ki bu şekilde olduğunu yansıtmadım. Noktası virgülüne kadar aklımda olan cümleleri söyle(ye)mememin nedenini onlar sizin kadar açık bir şekilde bilmiyorlardı o zamanki Lavinas'a göre. O yaşta, saçma da olsa prensiplerim varmış, ben de yeni fark ediyorum...

_{Kazasız belasız olayı atlatınca tam olarak bu şekilde hissediyordum kendimi}

Herkesin meraklı, öğretmenimin ise 'kızım ne oluyor?' bakışları altında kaldığımı hissettiğim an mikrofona yaklaştım ve "Teknik sorunlardan dolayı gösterimize 5 dakika ara vermemiz gerekiyor, anlayışınız için teşekkür ederim." dedim. (Tabi ki bunun 3. Sınıf versiyonu. 9-10 yaşlarında bir çocukken toplum karşısında bu kadar akıcı konuşamazdım) Bu hareketim üzerine aldığım tepkiyi hala dün gibi hatırlıyorum. Herkesi bir anda kahkahalara bıraktım ve içimde tarifi zor bir duyguyla öğretmenime koştum. Neyse ki hemen kağıdım bulunmuştu sonrasında. Kağıdım bulunduktan sonra hiç ara vermeden gösterimizi tamamlayabilmiştik. Dünya çocuklarla güzeldir. Bunun kanıtı niteliği taşıyor belki bu olay. Bu hatayı 9 yaşında değil de şu zamanda yapsam 23 Nisan'da olduğu kadar şanlı olmayabilirdim. Keşke her şey o gün olduğu kadar neşeli ve tolere edilebilir olarak kalsaydı... http://www.halkizbiz.com/images/upload/image/gosteri.jpg ## Son ---- Tüm Steemit aleminin yaklaşan ve hatta yarın olan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramını kutlarım. Başta Önderiz Gazi Mustafa Kemal olmak üzere o dönemde bizler için savaşan herkese minnettarım. Toprakları bol olsun... *Günümüzde azalan bu coşkunun ve verilen önemin tekrar artmasını ve şahlanmasını temenni ederek yazımı bitiriyorum..* [Görsel Kaynak -1-](https://www.ntv.com.tr/galeri/turkiye/ataturkun-cocuk-sevgisi,lH466N2opEec5bhAW4OHMQ/mN2Smve2GUq7S5Itosa-Sw) [Görsel Kaynak -2-](http://timarkoit.com.ua/news-2/84.html) [Görsel Kaynak -3-](http://www.halkizbiz.com/m/gundem/ulusal-bayramlara-yasak-h792.html)