Herkese merhaba ismim. Fotoğraf konulu yazılarımı ne kadar takip ediyorsunuz bilmiyorum. Ancak bu sıralar fotoğrafın dışına çıkmak istiyorum. Bir kaç gündür ortalıkta yoktum. Bilgisayarı açamadım. Bazı sorunlar yaşadım son günlerim oldukça yoğun yorucu ve stresli geçiyor maalesef. İnsan ister istemez hiç birşey yapmak istemiyor. Bilenler bilir ben öğrenciyim. Makine mühendisliği okuyorum ve 4.sınıfım. Çoğu mühendislik öğrencisi gibi benim de okulum uzadı. Önümüzde ki dönem için Erasmus+ planımdan dolayı bu dönem normalde iki dönemde alınması gereken iki adet bitirme tezini tek dönemde aldım. İyi halt ettim... İkinci dönem başladığı günden bugüne ilk tezim için toplantılar yapıldı malzemeler alındı deneylerimizi yaptık planlı düzenli bir şekilde. Oldukça düzeyli ve sıkı bir çalışma sonucu projemizin uygulama aşamasını sonlandırdık ama gelgelim tez yazma işinde hocamızın azizliği hep bizi vurdu pardon buldu. Tezin ilk taslağını oluşturduk. Çıktık hocanın karşısına. Taslağı aldı çöpe attı adam...

Eee mühendis olacağız. Hata yapamayız sonuçta değil mi? Tamam mühendis olacağız bunun farkındayız ama bizim deneylerimizde bir sorun çıkmadı ki Bizim sonuçlarımızda bir hata oluşmadı ki Maliyet analizi bile o kadar düzgündü o kadar profesyonelce hazırlanmıştı ki... Ama olmaz. Mühendis dediğin dört dörtlük tez yazar değil mi? Bizim ilk deneyimimizdi. Bu yüzden afallamış olabiliriz. Defalarca tez yazdık hoca kabul etmedi tekrar yazdık tekrar yazdık sonra tekrar yazdık. Sunum günü geldiğinde artık herşey olsun bitsin istiyordum. Jürilerin karşısına çıktık sunumumuzu tamamladık. Jüri üyeleri de tezimize düzeltme verdi maalesef. Günlerdir severek eğlenerek yaptığımız çalışmalara küfreder olduk. Sonunda bir tez götürdük ve dersi geçtik. Gelelim ikinci teze.. Dönem başından şu son günlere kadar ikinci bitirmemin konusu bile belli değildi. Sebebi ise hiç birşeye vakti olmayan güzide bir hocadan almamdı. Toplantı bile yapmamıştık. Takım arkadaşlarımı tanımıyordum. Konumuzu bilmiyorduk. Çünkü hocamızın bize konumuzu söylemeye vakti yoktu. Yada belirlemeye. Bütünleme haftası bile geldi geçti. Sonra bir telefon: "Çocuklar deneylere başlıyoruz!". Tamam da ne deneyi Konu ne? Ne yapacağız? Neyi ölçeceğiz? Neyi biçeceğiz? Bu soruların ardında sürekli köyden Çoruma git gel yaptım deneylerimizi tamamlamaya çalıştık yeri geldi okulda sabahladık ama deneyleri bir şekilde bitirdik. Köyde bir çok iş var. Köyde akşama kadar balya atıp. Akşam apar topar okula gidip sabahlamak çok yorucu ve sinir bozucu bir iş. Bunun tek sebebi var Vakti olmayan hocamız. Kapısında saatlerce bekleten güzide biricik çok sevgili profesörümüz. Yorucu günlerin ardından o tezide tamamladık. İyi kötü birşey çıkardık ortaya ve son günlerin koşuşturmasından kurtuldum. Ama köy hayatım devam ediyor. Bu arada unutmadan söyleyeyim. Yazıma başlarken Erasmus+ planımdan bahsetmiştim. Sınavı kazandım ve seneye eylül gibi Romanya'dayım. Eğer o tarihlerde Romanya Craiova kentinde olan varsa oturup iki lafın belini kırmak isterim bilginize... Herkese mutlu ve tatil gibi günler dilerim. Yorucu bir akşamdan...

Posted from my blog with SteemPress : https://sametceylan.timeets.xyz/2018/07/08/fotografa-bir-mola-2/